A A A

Kolegiata pw. Bożego Ciała w Jarosławiu jest najstarszym pojezuickim kościołem w Polsce. Powstała w latach 1580-1594 z fundacji Zofii ze Sprowy. Za sprowadzeniem do miasta jezuitów i powstaniem kolegium jezuickiego gorąco orędował ks. Piotr Skarga. Jezuici przybyli do Jarosławia w 1573 r. W roku 1600 i 1625 r. w mieście wybuchły pożary, na skutek których ucierpiało kolegium i kościół. Dzięki ofiarności dobrodziejów świątyni udało się przywrócić dawny blask. W 1773 r. nastąpiła kasata klasztoru. Kolegium zamieniono na koszary wojskowe, a majątek sprzedano na licytacji. W 1862 r. wybuchł kolejny pożar Kolejny, podczas którego świątynia uległa niemal całkowitemu zniszczeniu. Przed kościołem  znajduje się galeria rzeźb przedstawiająca świętych Janów oraz świętych jezuickich. W chwili obecnej są to wierne kopie, natomiast oryginały, dłuta znakomitego rzeźbiarza – Tomasza Huttera, z obawy przed aktami wandalizmu, znajdują się w lapidarium. Wnętrze świątyni zdobią polichromia z 1912 r. autorstwa  lwowskiego artysty Leonarda Winterowskiego. Na uwagę zasługują również drzwi prowadzące do świątyni, projektu jarosławskiego artysty-rzeźbiarza, Stanisława Lenara, przedstawiające sceny z dziejów Polski i Jarosławia. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej Śnieżnej Królowej Rodzin, który cudownie ocalał z pożaru świątyni w 1862 r. i otoczony jest szczególnym kultem.

Kościół i klasztor oo. dominikanów - Sanktuarium MB Bolesnej - kościół jest miejscem związanym z legendą o cudownym pojawieniu się na polnej gruszy wizerunku Piety. 20 sierpnia 1381 grupa pasterzy znalazła figurę Matki Boskiej trzymającej na rękach ciało zmarłego Chrystusa. Zabrali ją i przenieśli do kościoła parafialnego w Jarosławiu. Jednak – jak podaje tradycja – w nocy, ku zdumieniu wszystkich, figura powróciła na miejsce skąd zabrali ją pasterze. Dla wszystkich był to znak, że tam ma pozostać. Na „wzgórzu pobożności” – jak nazwano to miejsce – zbudowano drewnianą kapliczkę. W 1421 na miejscu drewnianej kapliczki stanął murowany kościółek gotycki. W 1629 przekazany został jezuitom. Jezuici przebywali tutaj do momentu skasowania ich zakonu przez papieża Klemensa XIV w 1773. Cztery lata później przybyli oo. dominikanie, którzy prowadzą działalność duszpasterską do chwili obecnej.

Kościół św. Mikołaja i Stanisława Biskupa

Wzniesiony na wzgórzu św. Mikołaja pierwszej lokalizacji miasta. W 1611 r. właścicielka miasta, księżna Anna Ostrogska, na wzgórzu przy kościele osadziła sprowadzone z Chełmna na Pomorzu siostry Benedyktynki. Był to pierwszy żeński klasztor w diecezji przemyskiej. Murowany kościół powstał w latach 1615-1624. Po wojnie stan obiektu był tragiczny. Spalony kościół zniszczony był w 80%. Wyposażenie kościoła pochodzi z Przemyśla, z kościoła pojezuickiego, który został ofiarowany przez Jana Pawła II grekokatolikom na katedrę. Siostry Benedyktynki powróciły na wzgórze św. Mikołaja w 1991 r. – połowę opactwa przejęła diecezja przemyska, zaś drugą połowę siostry benedyktynki.

Zespół kościelno-klasztorny oo. Reformatów

Franciszkanie-Reformaci przybyli do Jarosławia w 1700 r. na prośbę Antoniego Kwolka, bogatego mieszczanina. W roku 1704 przystąpiono do budowy muru, która potrwała do 1706 r. W latach 1710-1716 powstał zespół klasztorny wraz z kościołem Trójcy Świętej. W latach 1984-1987 dobudowano do kościoła kaplicę Bożego Miłosierdzia, natomiast w latach 1987-1991 została odbudowana stara studnia z 1736 roku.

zdjęcie: https://turystyka.jaroslaw.pl/121-jaroslaw-zespol-koscielno-klasztorny-oo-reformatow

Cerkiew pw. Przemienienia Pańskiego - zbudowana na fundamentach dawnego zamku Ostrogskich. Jest to świątynia grekokatolicka, jej budowę rozpoczęto w 1717 roku. Budowa świątyni została ukończona dzięki hojności bogatego kupca, Eliasza Wapińskiego w 1747 roku. W latach 1911-1912 świątynia została przebudowana z jednonawowej na trzynawową z wieżami i kopułą. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, na skutek wysiedleń ludności grekokatolickiej, cerkiew została pozbawiona gospodarza. W latach powojennych obiekt użytkowany był przez parafię łacińską: odprawiane w nim były nabożeństwa dla dzieci i młodzieży. W 1987 roku grekokatolicy odzyskali swoją świątynię, która w następnych latach (1987-1993) została wyremontowana i przywrócona do celów sakralnych. W jarosławskiej cerkwi znajduje się także cenna ikona Matki Boskiej w typie Hodegetrii: Brama Miłosierdzia. Ikona została koronowana koronami papieskimi w roku 1996 r. Wielkim wyróżnieniem dla miasta była prośba papieża Franciszka, by łaskami słynąca ikona była obecna na Placu św. Piotra w Rzymie podczas inauguracji Roku Miłosierdzia w Kościele Katolickim, która odbyła się 8 grudnia 2015 roku.

Kamienica Orsettich jest jedną z najpiękniejszych późnorenesansowych kamienic mieszczańskich w Polsce. Wybudowana w XVI w., przeszła gruntowną przebudowę po jej zakupie ok. 1630 r. przez Wilhelma Orsettiego, Włocha, pochodzącego z Lukki, który działał już w Polsce (m.in. w Krakowie) jako kupiec i bankier. Do kamienicy dobudowano wówczas piętro i charakterystyczne podcienia, dach zwieńczono attyką. Stała się najpiękniejszą kamienicą w mieście, jego wizytówką i rolę taką pełni do dziś.

Pierwsza wzmianka o jarosławskim ratuszu pochodzi z XV w. Zapewne drewniany- spłonął w 1600 r. i po tym pożarze stanął już jako murowany. W 1625 r. ponownie ucierpiał w wyniku pożaru i odbudowano go w stylu późnego renesansu. W 1782 r. Austriacy zajęli ratusz na warsztaty wojskowe i wyburzyli dwa piętra. W 1850 r. przystąpiono do odbudowy budynku nadając mu charakter neogotyku angielskiego. Pod koniec XIX w. na skutek prac remontowo-budowlanych dobudowano rozebrane piętra oraz górną część wieży, nadając budynkowi obecny, neorenesansowy wygląd, znacznie lepiej korespondujący z wyglądem jarosławskiego rynku. Na ratuszowej wieży znajduje się zegar, pochodzący z 1896 r., wykonany w Wiedniu, w pracowni Richarda Liebinga. By się do niego dostać, należy pokonać 118 schodów. Po nakręceniu korbką linek na walce, zegar może pracować przez 36 godzin. Ciężarek do nakręcania zegara waży 20 kg, do bicia kwadransów 30 kg, do bicia godzin natomiast 50 godzin.